بی مرگی
اول : جاودانگی ! چه سودای خامی
دوم : هرچه در طبیعت غرق شویم خلسه ای توام با خوف بر ما مسلط می شود .طبیعت های تاریک من از تمام آشفتگی ها صرف نظر می کند و تنها به ایجاد سکوت و خلا فکر می کند .
آخر: زمان در خلا نمی گذرد ! گویا تاریکی و خلا کیمیای بی مرگی را پیش چشمانمان آشکار خواهد کرد.